Megoňky

Pierwsze wzmianki o kamiennych kulach pochodzą z roku 1995. Kamieniołom, gdzie zostały odkryte, leży na czesko-słowackiej granicy, na obszarze pasma górskiego Turzovská vrchovina.

Megoňky są razem z punktem w miejscowości Klokočov miejscem najobfitszego występowania kamiennych kuli w Europie. Regularne, koliste obiekty można zaobserwować wprost w skalnych ścianach kamieniołomu oraz w jego najbliższej okolicy. Pierwotnie znajdowało się tutaj około 300 kuli o średnicy od 25 do 300 cm, ale wiele z nich zostało wywiezionych przez miejscową ludność, aby stać się ozdobą ogródków. Największa kamienna kula o średnicy 3 m znajduje się jednak ciągle w kamieniołomie. Wnętrze bryły tworzy gruboziarnisty zlepieniec zbudowany z kamiennych ziaren o średnicy od 2 do 4 cm, jej powierzchnia jest natomiast gładka, drobnoziarnista. Dodatkowo kula jest wyraźnie podzielona jakby idealnym cięciem na dwie połowy. W okresie prac wydobywczych w kamieniołomie odkrywano i odstrzeliwano koliste obiekty o średnicy dochodzącej nawet do 5 m. Według geologów kule są rzekomo wynikiem "jakiś napięć i ruchów obrotowych przebiegających we wnętrzu skały". Inni specjaliści są zdania, że chodzi raczej o "kuliste oddzielanie się skał" a pogląd ten znalazł swoje odbicie również na mapach turystycznych Beskidów Morawsko-Śląskich. Na zachód od wspomnianej wyżej kuli została niedawno odkryta inna kulista bryła z gładką powierzchnią. Jej widoczna część posiada 25 cm wysokości a średnicę szacuje się na 85 cm. W kamieniołomie można również zaobserwować inne, wpuszczone w skalne ściany kuliste obiekty; wysoko w północnej ścianie można zobaczyć łożysko po „wypadłej” kuli, której średnicę szacuje się na około 5 m. Cały, sąsiadujący z kamieniołomem region Kysucko jest uważany przez geologów za bardzo interesujący. Słynie z obecności zlepieńców z różnorodnych, egzotycznych minerałów, które nie występują ani w bliskiej, ani dalszej okolicy. Ponad kamieniołomem, w pobliżu granicy państwowej, w skalnym bloku więźnie kamienna kula o średnicy 120 centymetrów; towarzyszą jej inne kuliste obiekty. Zewnętrzna połowa kuli, wystawiona na działanie wody i mrozu jest wyraźnie uszkodzona, jednak dolna, chroniona część z drobnoziarnistej materii jest w dobrym stanie.